Eylülden inciler

[Eylül]

O Bir Eylül
Tek birikimi kocaman bir yalnızlık; Birazda hüzün. Yolun bir kısmını kat ederken kader baya bir çizik atmış.
Tabi kaderi tek başına suçlamamak lazım, kadere eşlik edenlerde var şans, kısmet gibi.
Esasında suçlu aramayalım yaşanacaktı yaşadık diyelim kısacası, iyi veya da kötü her günün kendince bir yaşanmışlığı var.
Çok istedim, günlük tutmayı içimden gelen düşüncelerimi mutluluklarımı hüzünlerimi not edeyim, sonra vaz geçtim.
bir şeyler elimi yüreğimi bağladı yapmadım, belkide geriye dönüp baktığımda acılarımı, hüzünlerimi hatırlarım diyedir belki?
Ya şimdi. Sadece hayatımdan özet geçiyorum parça parça...

 

[Eylül]

Parçalanmiş bir hayat

O Bir Eylül
Parça parça demiştim kim bilir belkide bir bütündür, bana parça parça gelmiştir hayat.
Bazen düşünüyorum da hayat bana hiç adil olmamış, herkesin yüzüne gülücükler serpilirken, bana suratı düşmüş çocuğun saflığı gibi bir yürekle idare edilmem söylenmiş.
Evet biraz safım;
Ama çabuk öğrenirim, hayat zaten bir alıştırma kursu değil midir?
Her sabah uyanışımda önce şükür ederim, ama akşam aklımdan gitmez. O akşamda kalmıştır göz yaşlarım geceye eşlik eder sessizce, göz yaşımda bir anı, bir hüzün, bir yaşanmışlıkların hatırasının kokusu sinmiş.
Kocaman bir özlem duyarsın gurbet elde tek başına, ne ANA, ne BABA işte ben hem yalnızım, hem acılıyım;
Çünkü kocaman bir yanım olmuştur toprak, feryadım boş yere. Elimden gelen bir fatiha, okumakla yetinirsin aciz ane bir hediye ya kabul olursa, kim bilir...

 

[Eylül]

O Bir Eylül:
Kim bilir; Hayatın arasına güzel yaşam serpiştirilecek; Aynı anda ağlayıp, aynı anda gülebilenlerdenim,çok garip öyle değilmi.
Umut geleceğe yatırımdır.
Umut olmasa hayal kurulur mu, derinlerden gelen ağlamaklı olan çocuk sesleri çınlatıyor kulaklarımı.
Yüreğim ha aktı ha akacak dur hele acelen ne, umut biraz daha kalsaydın, uzun yıllar oldu görüşmeyeli, ben hep misafir etmek istedim ama, sen bir türlü gelemedin, hani şimdi gelmişken kolay kolay bırakmam...
Hayatın arasındaki güzel yaşamlara da evlat deniliyor kelimelere sığmayacak kadar büyük, anlamı çok, duygusu farklı, hayata tutunmak ve asla bırakmamak gibi bir duygu...

 

[Eylül]

çocuklarin hayal dünyasi

O Bir Eylül.
Duygular bazen anlamlarını yitirse de mutlaka yeşeren hisleri canladıran duygulara sahip olabiliyor insan.
Hani çocukken insan hayal kurar, işte benim hayallerimden bazıları, büyüyünce Mimar olup yaşantımı kendim çizecektim, yada Ressam olup kendi dünyamı istediğim renklere boyayacaktım, yada Kanun olup adalet dağıtacaktım,
bazende sağlıkçı olup hastaları iyileştirecek tim, yada evlenip çok çocuklarım olacaktı, çocukluk işte hayalleri bile mutluluk saçıyor.
İnsan keşke hep çocuk kalsa, yada hayalleri çocuk kalsa e mümkün değil tabi büyüyor insan.
Dikkatimi çekti de çocukken neden zenginliğin hayali kurulmaz yada ben mi kurmadım acaba ilk okulda Türkçe öğretmenim herkes çıkarsın mürekkebini kalemini dedi.
El yazısı yazacağız bugün dedi.
Benim ne mürekkebim vardı nede kalemim; Arkadaşlarım çıkardı bense o gün bizim paramızın olmadığını anladım.
Zenginliğimiz yoktu evet, ama çok çok mutluluklarımız vardı, mesela bir Ailemiz, bol kah kahalarımız gülücüklermiz, ah ah işte çocukluk böyle birşeydi.
Zaman; Zaman büyütüyor insanı...

 

[gatri]

EYLÜL

Eylül
Hüzün gecelerimin adı
Hüznüm başkadır eylülde
Peki her zaman suç eylüldemi
Yoksa eylülü kendine zindan yapandamı

Bilirmisin
Eylül yaprakları
Nasıl dökülür yaralı yüreklere
Eylülden kopup baharı yakalamak ister gönül bazen
Her baharın mutlaka eylüle uğrayacağını bile bile

Dedim ya
Eylül hüzündür
Ve hüzün
Yüreğimin başkentidir

affınıza sığınarak sevgili eylül

 

[Eylül]

Zaman her derde merhem oluyor

O Bir Eylül
Zaman ilaç merhem oluyor, sürekli acıyan yarana geçse de acıların, izi kalıyor ve her dokunuşta tekrar tekrar acıtıyor canını, isyanların çaresiz, feryadın sessiz, duymaz sağır sultan.
Gelişi güzel sunulmuş bir evlilik oyunu kimine toz pembe, kimine tuz biber, oysa her baharatın bir tadı var.
Tüm mirasım sadece hüzünde değil, hepsinden birer parça; At içine kemirsin dursun acıdıkça acısın, çığlıkların kör kuyularda yankılanır ama kimsecikler duymaz, duysa duymazdan gelir.
Hayat çok ağırsın;
Çok küçük yaşta bindin üstüme taşımakta zorlanıyorum, ayaklarım titriyor, gücüm azalıyor, belim bükülüyor, evliliğin sırtımda ağır bir kambur olacağını hiç düşünmemiştim.
Oysa çeyizimi pembe mutluluklarla işlemiştim, saygılarımı beyazlar üstüne nakışlamıştım, sevgilerime her renkten birer parça katmıştım hepsi dozunda idi, ne oldu da tüm renkler bir birine girmişti? Hata yanlış nere idi bilemedim ben!