En yakın dostum; sevdamın cellâdı.
Bugün yokluğunun üçüncü günü.
Üç asır önceydi sanki
bakıp kalışım ardından.
Daha altı gün var;
altı asır yani.
Nasıl özledim bir bilsen.
Nasıl da ulaşılmaz oldun
nasıl dayanılmaz.
Cellât; en yakın dostum.
Yüzünü hatırlamıyorum.
-Eşiğindeyim çılgınlığın-
Gözlerinin rengi neydi!...
Ya gülüşlerinin tadı…
Sensizliğin beşinci gününde;
İlk gün ışıkları ağarırken,
sokaklarda kurşuna dizildi
fesleğen kokuları.
Hüzün indi gözlerine
Menekşelerin.
Yağmur damlalarında senden haber yok.
Ay o akşam soldu
yansımıyor durgun sulara.
Yıldızlar kıpırdamıyor gökyüzünde,
alışamıyorum yokluğuna…
Fesleğenler,
menekşeler,
ay ışığı,
yağmur damlaları
ve gece
seni konuşuyoruz.
Biz hazırız
-En yakın dostum-
hükmün infazına…
Zaten düşünmüşsündür
işin ayrıntısını;
ancak bir sorun var
-Bağışla-
"Umut kuşatmaya alınamıyor…"
Cellât; en yakın dostum.
Eylerken "icra-ı sanat" mesleğini
ve göstereceğine en ince hünerini
bütün kalbimle inanıyorum.
Hem dostumsun benim,
sözün var bana.
Nasıl olsa unutulur
bırakıver zamana.
Sonra bir sevdanın katili ilk sen değilsin ya.
Çabuk tut elini
bitir bu işi,
boğazla bu sevdayı
Ey! Bu sevdanın mimarı…
Zamanlaman mükemmel.
Elbette haklısın
uymalısın buyruklara.
Bu en tehlikeli ayda,
bu mayıs ikindilerinde
doğan sevdalar;
dokuz gün sonra boğazlanmalı
bir bayram ertesinde
alem-i ibret için…
Haydi cellât.
Haydi, en yakın dostum.
Sen aldırma
gözlerimdeki hüzne.
Aldırma
bakışlarımdaki suskunluğa.
Mil çek gözlerime
unuttur bu sevdayı.
Dağla beynimi
unuttur bu sevdayı.
Unuttur karanfilin kızılını,
unuttur unutamadığımı;
gücün yeterse eğer
Cellât; en yakın dostum.
Beynim, yüreğim.
İşte gecenin bu saatinde
düştü gülüşlerin gözlerimin üstüne.
Başladı yokluğunun dayanılmaz özlemi
depreşti sevdân içimde.
Nasıl gizlesem senden,
ne desem,
nasıl anlatsam sana bunu…
Bugün yokluğunun üçüncü günü.
Üç asır önceydi sanki
bakıp kalışım ardından.
Daha altı gün var;
altı asır yani.
Nasıl özledim bir bilsen.
Nasıl da ulaşılmaz oldun
nasıl dayanılmaz.
Cellât; en yakın dostum.
Yüzünü hatırlamıyorum.
-Eşiğindeyim çılgınlığın-
Gözlerinin rengi neydi!...
Ya gülüşlerinin tadı…
Sensizliğin beşinci gününde;
İlk gün ışıkları ağarırken,
sokaklarda kurşuna dizildi
fesleğen kokuları.
Hüzün indi gözlerine
Menekşelerin.
Yağmur damlalarında senden haber yok.
Ay o akşam soldu
yansımıyor durgun sulara.
Yıldızlar kıpırdamıyor gökyüzünde,
alışamıyorum yokluğuna…
Fesleğenler,
menekşeler,
ay ışığı,
yağmur damlaları
ve gece
seni konuşuyoruz.
Biz hazırız
-En yakın dostum-
hükmün infazına…
Zaten düşünmüşsündür
işin ayrıntısını;
ancak bir sorun var
-Bağışla-
"Umut kuşatmaya alınamıyor…"
Cellât; en yakın dostum.
Eylerken "icra-ı sanat" mesleğini
ve göstereceğine en ince hünerini
bütün kalbimle inanıyorum.
Hem dostumsun benim,
sözün var bana.
Nasıl olsa unutulur
bırakıver zamana.
Sonra bir sevdanın katili ilk sen değilsin ya.
Çabuk tut elini
bitir bu işi,
boğazla bu sevdayı
Ey! Bu sevdanın mimarı…
Zamanlaman mükemmel.
Elbette haklısın
uymalısın buyruklara.
Bu en tehlikeli ayda,
bu mayıs ikindilerinde
doğan sevdalar;
dokuz gün sonra boğazlanmalı
bir bayram ertesinde
alem-i ibret için…
Haydi cellât.
Haydi, en yakın dostum.
Sen aldırma
gözlerimdeki hüzne.
Aldırma
bakışlarımdaki suskunluğa.
Mil çek gözlerime
unuttur bu sevdayı.
Dağla beynimi
unuttur bu sevdayı.
Unuttur karanfilin kızılını,
unuttur unutamadığımı;
gücün yeterse eğer
Cellât; en yakın dostum.
Beynim, yüreğim.
İşte gecenin bu saatinde
düştü gülüşlerin gözlerimin üstüne.
Başladı yokluğunun dayanılmaz özlemi
depreşti sevdân içimde.
Nasıl gizlesem senden,
ne desem,
nasıl anlatsam sana bunu…
