MERHABA AKLIMDA KALANIM
Ben sana şiir yazmadım, bütün şiirlerimi senden topladım. Yol bildim de gözlerini, o yolda yürümeyi beceremedim. Çok tökezledim tökezlemesine de... Öldüm öldüm düşmedim yine de... Senin ışığın zayıf değildi, benim karanlığım çoktu. Bir beyaz yalan bile söylemeye gerek duymadan gidenler gördüm. Ama senin gerçeklerin kadar dilimi yakan yoktu. Çok ağladım,çok...Gözyaşı aşkın suyudur, dediler. İnandım. Sustum. Kurudum. Beni unuttuğun her gecede gittim de senden, içinde"aşk" geçen her hecede sende durdum.
Biliyorum gitmeyi istediğinden değil bu gidiş, kalmayı beceremediğinden... Terk edilmek de değil aslında korkum. Ya gittiğin yerleri seversen? Çok yer tutmam kalbinde. Bir köşesine siner kalırım. Senin içinde kendi içime kapanırım. Ses etmem, sessiziğini bozmam, beni hatırladığın kadar varım. Çok değilim inan sana, vazgeçtiklerin kadarım. Sensizlik bir diken gibi batıyor içime. En acı olansa ortada bir gülün olmayışı. Kaçsam bir türlü, kaçmasam bin türlü acı...Bu gitmeleri kim koydu eşiğe, bu acıyı kim bıraktı içime? Sen mi gittin, ben mi kaldım? bilemedim. Her gelene kucak açtım da bir gidenlere kal diyemedim.Oysa aşk iki kişilik bir şarkıydı katilim, KULAKLAR TIKANDIĞINDA BİLE DUYULAN...Bir acı kedermişsin meğer gönlüme taht diye kurulan.
Kalbimi çal diye kapısını aralarken ben, sen kapıyı çalıp kalbimi açık bıraktın. Söyle, neden hoş gelmedin de güle güle gittin? Kimden kaçsam sana tutuldum. Serseri kurşunlarla vuruldum. Şimdi herkes sana benziyor, herkes sen gibi.Bıktım artık bu yokluğundan yapılma hüzünden. Suç başkasında değil, başkalarının yüzünde seni aramam bile senin yüzünden.
Uçarcasına yaşadığım bir aşkın sonunda kanatlarım sende kaldı. Şimdi hayat ne güldürüyor, ne ağlatıyor, ne öldürüyor ne de yaşatıyor. Bir türlü adını koyamadığım şey; sende yok olan aşk neden bende yaşıyor? Şimdi o kadar yabancı ki bana sensiz bu dünya, bilmediği yerlerde insan bildiklerini de kaybediyor.
Sonum oldun.Ne ilk, ne de sondun. Öncemdin, geride kalacaktın ama sonum oldun.
Kendime olan güvenim bile sende kaldı. Bu yüzden insanları hep kandıracağım. Yarın seni daha çok unutmuş gibi yapacağım. Ben kalırım; yeter ki sen"Hoşça kal" de...Çünkü yarın bugünümden daha sahte olacağım...
Ben sana şiir yazmadım, bütün şiirlerimi senden topladım. Yol bildim de gözlerini, o yolda yürümeyi beceremedim. Çok tökezledim tökezlemesine de... Öldüm öldüm düşmedim yine de... Senin ışığın zayıf değildi, benim karanlığım çoktu. Bir beyaz yalan bile söylemeye gerek duymadan gidenler gördüm. Ama senin gerçeklerin kadar dilimi yakan yoktu. Çok ağladım,çok...Gözyaşı aşkın suyudur, dediler. İnandım. Sustum. Kurudum. Beni unuttuğun her gecede gittim de senden, içinde"aşk" geçen her hecede sende durdum.
Biliyorum gitmeyi istediğinden değil bu gidiş, kalmayı beceremediğinden... Terk edilmek de değil aslında korkum. Ya gittiğin yerleri seversen? Çok yer tutmam kalbinde. Bir köşesine siner kalırım. Senin içinde kendi içime kapanırım. Ses etmem, sessiziğini bozmam, beni hatırladığın kadar varım. Çok değilim inan sana, vazgeçtiklerin kadarım. Sensizlik bir diken gibi batıyor içime. En acı olansa ortada bir gülün olmayışı. Kaçsam bir türlü, kaçmasam bin türlü acı...Bu gitmeleri kim koydu eşiğe, bu acıyı kim bıraktı içime? Sen mi gittin, ben mi kaldım? bilemedim. Her gelene kucak açtım da bir gidenlere kal diyemedim.Oysa aşk iki kişilik bir şarkıydı katilim, KULAKLAR TIKANDIĞINDA BİLE DUYULAN...Bir acı kedermişsin meğer gönlüme taht diye kurulan.
Kalbimi çal diye kapısını aralarken ben, sen kapıyı çalıp kalbimi açık bıraktın. Söyle, neden hoş gelmedin de güle güle gittin? Kimden kaçsam sana tutuldum. Serseri kurşunlarla vuruldum. Şimdi herkes sana benziyor, herkes sen gibi.Bıktım artık bu yokluğundan yapılma hüzünden. Suç başkasında değil, başkalarının yüzünde seni aramam bile senin yüzünden.
Uçarcasına yaşadığım bir aşkın sonunda kanatlarım sende kaldı. Şimdi hayat ne güldürüyor, ne ağlatıyor, ne öldürüyor ne de yaşatıyor. Bir türlü adını koyamadığım şey; sende yok olan aşk neden bende yaşıyor? Şimdi o kadar yabancı ki bana sensiz bu dünya, bilmediği yerlerde insan bildiklerini de kaybediyor.
Sonum oldun.Ne ilk, ne de sondun. Öncemdin, geride kalacaktın ama sonum oldun.
Kendime olan güvenim bile sende kaldı. Bu yüzden insanları hep kandıracağım. Yarın seni daha çok unutmuş gibi yapacağım. Ben kalırım; yeter ki sen"Hoşça kal" de...Çünkü yarın bugünümden daha sahte olacağım...