B
BARIŞ KÖPRÜSÜ
Anadolu'da şirin bir köyde bir aile yaşarmış.Bu aile kendine yeter düzeyde varlıklı ve huzurlu bir aileymiş.Aile ana baba, Ahmet ve Mehmet adında 2 erkek evlattan oluşuyormuş.Evleri ormandaki bir kaynaktan doğan bir derenin hemen kenarındaymış. Hayvanları ve derenin her iki tarafında ekilebilir toprakları varmış.Zamanla çocuklar büyümüş, baba ve anne yaşlanmış ve kısa aralıklarla ölmüşler.Genç kardeşler önceleri birlikte baba evinde oturuyorlarmış.Birbirlerine yardımcı olarak evlenip yuva kurmuşlar. Ancak bir süre sonra birazda eşlerinin çıkardıkları huzursuzluklar yüzünden kavga edip darılmışlar.Büyük kardeş derenin karşı tarafındaki toprakları almış.Küçükte baba eviyle birlikte derenin bu tarafındaki toprakları almış.Birbirini çok seven bu iki kardeş artık konuşmuyor ,görüşmüyor ve yardımlaşmıyorlarmış. Sadece evlerinden çıktıkları zamanlarda,uzaktan uzağa birbirlerini görüyor ve görmezlikten geliyorlarmış.Adeta düşman olmuşlar.Aralarından geçen derenin suları kışın iyice çoğaldığı ve azgınlaştığı için birbirlerine gidip gelme olanağıda kalmıyormuş.
Böylece yaşamlarına devam ederlerken, bir gün küçük kardeşin yaşadığı tarafa yaşlı bir adam gelmiş.Adam ak saçlı, sakallı, yüzünde ellerinde yılların yıpranmışlığını ve türlü deneyimlerin izlerini taşıyan fakir ama bilge bir kişiymiş. Evinin bahçesinde oturmakta olan küçük kardeşe selam verip yanına gitmiş."Evladım ben gezgin bir ustayım.Elimden her iş gelir. Bana göre işiniz var mı? İşe ihtiyacım varda." demiş. Genç adam şöyle bir düşünmüş. O sırada karşı kıyıdaki ağabeyi de evinin önüne çıkmış. Genç adam yaşlı ustaya dönerek "Evet sana bir iş verebilirim.Bak şurada duran birçok kütük ve tahta var.Bana bu kıyıdan baktığım zaman karşı kıyıdaki ağabeyimin evini göremeyeceğim bir tahta perde yapmanı istiyorum.Bunu yapabilirmisin?" demiş.Adam şöyle bir düşündükten sonra yaparım tabii demiş.Genç adam cebinden çıkardığı birkaç altın parayı adama verip, "Tamam o zaman. Ben kasabaya gidiyorum. Şurada ihtiyacın olan her malzeme var.Ben dönene kadar işi yap bitir.Gelince sana o kadar daha para vereceğim. Eşim sana yiyecek içecek ve yatacak yer de verecek" demiş.
Genç adam eşine durumu anlatmış. Atına binerek kasabaya doğru yola çıkmıs.Üç gün sonrada geri dönmüş.Yaşlı usta onu bekliyormuş.Ancak ortada tahta perde filan yokmuş.Genç adam ağabeyinin evine doğru baktığında, kendi evinden ağabeyinin evine doğru uzanan bir köprü görmüş.Sinirlenerek yaşlı adama çıkışmış."Ne yaptın be adam demiş.Ben sana tahta perde yap dedim sen köprü yapmışsın."
Yaşlı adam gülümseyerek genç adamın kendisine verdiği altın paraları geriye vermiş ve şöyle demiş. "Evladım ben iki kardeşin arasındaki kırgınlığı, dargınlığı daha da arttıracak bir tahta perdeyi yapamazdım.Aranızın düzelmesi ve birbirinize olan kırgınlığınızın ortadan kalkmasına yardımcı olacak bir köprü yapmayı tercih ettim" demiş.
Tam bu sırada karşı kıyıdaki ağabeyde, kardeşinin birbirlerine gidip gelmelerini kolaylaştıracak bir köprü yaptırdığını düşünerek, köprüyü geçip kardeşinin yanına gelmiş ve teşekkür ederek kardeşine sarılmış.Yaşlı adam bu mutlu tabloyu gördükten sonra, usulca yanlarından ayrılmış. "Amca nereye, paranı almadan gidiyorsun", diyen genç adama "Sizin barışıp, birbirinize sarılmanız bana yeter evladım.Evinde, üç gün yedim içtim yattım, hakkım helaldir. Sizde helal edin ve hep böyle muhabbetle bir arada kalın o köprü barış köprüsü olsun aranızda" diyerek uzaklaşmış.
Yaşlı adamın bu nasihati sonraki zamanlarda onları hep bir arada tutmuş.O köprüyü kullanarak saygı sevgi içinde birbirlerine gidip gelerek, ömürlerini sürdürmüşler.
Bizlerde sevdiklerimizle aramızdaki engelleri kaldırmak için gönül bağları kuracak barış köprüleri yapmaktan kaçınmayalım dostlar..
Anadolu'da şirin bir köyde bir aile yaşarmış.Bu aile kendine yeter düzeyde varlıklı ve huzurlu bir aileymiş.Aile ana baba, Ahmet ve Mehmet adında 2 erkek evlattan oluşuyormuş.Evleri ormandaki bir kaynaktan doğan bir derenin hemen kenarındaymış. Hayvanları ve derenin her iki tarafında ekilebilir toprakları varmış.Zamanla çocuklar büyümüş, baba ve anne yaşlanmış ve kısa aralıklarla ölmüşler.Genç kardeşler önceleri birlikte baba evinde oturuyorlarmış.Birbirlerine yardımcı olarak evlenip yuva kurmuşlar. Ancak bir süre sonra birazda eşlerinin çıkardıkları huzursuzluklar yüzünden kavga edip darılmışlar.Büyük kardeş derenin karşı tarafındaki toprakları almış.Küçükte baba eviyle birlikte derenin bu tarafındaki toprakları almış.Birbirini çok seven bu iki kardeş artık konuşmuyor ,görüşmüyor ve yardımlaşmıyorlarmış. Sadece evlerinden çıktıkları zamanlarda,uzaktan uzağa birbirlerini görüyor ve görmezlikten geliyorlarmış.Adeta düşman olmuşlar.Aralarından geçen derenin suları kışın iyice çoğaldığı ve azgınlaştığı için birbirlerine gidip gelme olanağıda kalmıyormuş.
Böylece yaşamlarına devam ederlerken, bir gün küçük kardeşin yaşadığı tarafa yaşlı bir adam gelmiş.Adam ak saçlı, sakallı, yüzünde ellerinde yılların yıpranmışlığını ve türlü deneyimlerin izlerini taşıyan fakir ama bilge bir kişiymiş. Evinin bahçesinde oturmakta olan küçük kardeşe selam verip yanına gitmiş."Evladım ben gezgin bir ustayım.Elimden her iş gelir. Bana göre işiniz var mı? İşe ihtiyacım varda." demiş. Genç adam şöyle bir düşünmüş. O sırada karşı kıyıdaki ağabeyi de evinin önüne çıkmış. Genç adam yaşlı ustaya dönerek "Evet sana bir iş verebilirim.Bak şurada duran birçok kütük ve tahta var.Bana bu kıyıdan baktığım zaman karşı kıyıdaki ağabeyimin evini göremeyeceğim bir tahta perde yapmanı istiyorum.Bunu yapabilirmisin?" demiş.Adam şöyle bir düşündükten sonra yaparım tabii demiş.Genç adam cebinden çıkardığı birkaç altın parayı adama verip, "Tamam o zaman. Ben kasabaya gidiyorum. Şurada ihtiyacın olan her malzeme var.Ben dönene kadar işi yap bitir.Gelince sana o kadar daha para vereceğim. Eşim sana yiyecek içecek ve yatacak yer de verecek" demiş.
Genç adam eşine durumu anlatmış. Atına binerek kasabaya doğru yola çıkmıs.Üç gün sonrada geri dönmüş.Yaşlı usta onu bekliyormuş.Ancak ortada tahta perde filan yokmuş.Genç adam ağabeyinin evine doğru baktığında, kendi evinden ağabeyinin evine doğru uzanan bir köprü görmüş.Sinirlenerek yaşlı adama çıkışmış."Ne yaptın be adam demiş.Ben sana tahta perde yap dedim sen köprü yapmışsın."
Yaşlı adam gülümseyerek genç adamın kendisine verdiği altın paraları geriye vermiş ve şöyle demiş. "Evladım ben iki kardeşin arasındaki kırgınlığı, dargınlığı daha da arttıracak bir tahta perdeyi yapamazdım.Aranızın düzelmesi ve birbirinize olan kırgınlığınızın ortadan kalkmasına yardımcı olacak bir köprü yapmayı tercih ettim" demiş.
Tam bu sırada karşı kıyıdaki ağabeyde, kardeşinin birbirlerine gidip gelmelerini kolaylaştıracak bir köprü yaptırdığını düşünerek, köprüyü geçip kardeşinin yanına gelmiş ve teşekkür ederek kardeşine sarılmış.Yaşlı adam bu mutlu tabloyu gördükten sonra, usulca yanlarından ayrılmış. "Amca nereye, paranı almadan gidiyorsun", diyen genç adama "Sizin barışıp, birbirinize sarılmanız bana yeter evladım.Evinde, üç gün yedim içtim yattım, hakkım helaldir. Sizde helal edin ve hep böyle muhabbetle bir arada kalın o köprü barış köprüsü olsun aranızda" diyerek uzaklaşmış.
Yaşlı adamın bu nasihati sonraki zamanlarda onları hep bir arada tutmuş.O köprüyü kullanarak saygı sevgi içinde birbirlerine gidip gelerek, ömürlerini sürdürmüşler.
Bizlerde sevdiklerimizle aramızdaki engelleri kaldırmak için gönül bağları kuracak barış köprüleri yapmaktan kaçınmayalım dostlar..