Arama sonuçlarınız

Kaçıncı yaz bu yokluğunda yitirdiğim? Kaç mevsim boyu eskitildi düşlerimiz? Eskidik, yenildik , yittik… Kaç kez bittik hiç başlamadan… Yazları kışlara biriktirdim gelirsin diye. Üşümeler biriktirdim avuçlarımda sen ısıt diye. Hala yokluğunu saklıyor takvim yaprakları… Bende misin hala..? Ne çok...

Kimin fikriydi aşkı yürekte saklamak? Ve kalpleri kiralık evlere benzetmek.. Kimin işi zordu ayrılıkta.. Veda edenin mi yoksa bir vedayı evlat edinenin mi? Kimin yüzüne tükürmeliydi hayat, Maske takanın mı yoksa o masaaai indirenin mi? Bir kadın kiminle sevişmeliydi, Kime sarılmalıydı...

Susmak ten’den ve sen’den ölü hikâyelerini toplamaktı ve ne zaman nerde sussan, ben orda biz mezar kazıyordum ceset sayıp bedenimi, gömüyordum kendimi bedeninin toprağına… Bakışların yaşam kıyısında tarihsiz… Zaaf adı altında ezilen gözlerim ve sensizlikten gayri yere bırakamadığım kendimle...

“..elini son defa yanağıma koy../..istemiyorsan giderim..giderim..” inandığım değerleri kaldırdım çeyiz sandığıma sakladım../..kenarlarını tığla ördüğüm umutlarımın arasına parmaklarımda naftalin kokusu alışamadım unutulmaya kaç yaşında sevdim ben bu yalnızlığı.? hangi yürek öncüsü oldu...

İyi değilim aşkım. Umutsuzca uyanıyorum sabahları. Güneş yüzüme vurdukça daha bir karanlık oluyor günlerim. Kahvaltı saatlerimi hep kaçırıyorum. Bilirsin sigara iştahımı kesiyor. Öyle pek özenmiyorum üstüme başıma… Ne geçerse elime giyiyorum. Sen yoksun ya ‘’güzel görünüyorsun’’...

I ..üstat, beni müsait bir şiirde indir… bugün bir şiir bile uğramadı yanıma sana uğradı mı bilmiyorum pencere kenarında yağmuru seyrettik yalnızlığımla, balkona astığımız düşlerimizi içeri aldıktan sonra kimsenin öğretmediği bir şeyi öğretmeni dilerdim../..ayrılırken ama sen herkesin...

Biliyorum okuyorsun bu satırları, Bu şehrin bi ucunda nefes alıyorsun biliyorum.. Köşe başlarında seninde yüreğin hep çarpıyor, …Sende karşılaşmalardan korkuyorsun.. Yüzün yok.. Astarın çoktan yırtıldı kimbilir kaçıncı bedende, Ben nefes aldıkça sen ölüyorsun ! Yüreğin yoksul.. Vicdanın...

"gecede sevdayı gördüm sevdada geceyi.. ve sonra karanlıktı her şey bak ! canım yanıyor aşk....." üstüme yıkıldı, söylediğin sözler... ince tozlarıyla yürek kıvrımlarıma... üzüldük, ağladık belki de aslında bilmiyorduk dururmuyduk sözümüzde gerçekten ikimizde... söylesene , hiç mi dile...

ince kaygılarını süz bugün yüreğinden paldır küldür gelip şehrin tam ortasına, gözlerini bana çevir.... bir değişiklik yap her güne inat susma mesela ! nice hıyanetlere gül geç... büsbütün özle olanca yalnızlığın içinde söz dinlemez bir serçe beni hatırlatsın sana heybende tek iyimser haber...

/ hayaller hiçbir şeydir... götürmüyorsa sevdiğinin yanına ve dahası yolculuk boyunca, eşlik etmiyorsa sana umut hayaller hiçbir şeydir.../ bakar durur birileri yaşanan ve unutulan ne varsa gül kuruları, yağmurlar, gözyaşları... ve sallanan bir el ardından mutlak bir sona erer yelkovan...

Karda kışta zorda Baharında yazında mevsimin Sana açtım çiçeklerini içimin Hep sana soldum sonra Hep sana üşüdüm ayazında bu aşkın Ben bu şehrin yağmurundan hep sana aktım Sana doldu gözlerim şarkıların en acıklı yerlerinde Sana bağırdım avaz avaz Sana sendeyim.com sustum Seni düşündüm...

(..çok zaman sonra belki de sen..) sesi soluğu kesilmiş bir aşkın ortasından yürüyoruz acılarımızı saramayacak kadar uzağız artık kirpiklerimizde beslenen düşler, yeni doğacak sevgililere miras düşünüyorum da, belki biz sevgiyi değil, hep ayrılığı büyüttük seninle çıplak bedenlerimizden...

Biraz değiştim, Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar… Değiştim, Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum, Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni Ben benimle savaşıyorum, Seninle değil! Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim, Sorun değil...

Vazgeçmek için öyle uzun bir gece ki Tutunmuşken sesine; düşmek kadar yaralı, düş kadar yalan! Başa dönmenin tutar yanı yok, devam etmenin geleceği Vazgeçmenin eteği örttü gecemizi Açarsak gözlerimizi, biri ölecek! Kapattıkça ağlıyorum! "Ya ben" diyemeyeceğim kadar suçluyum bu gece Bitmez vicdan...

ismimi unuttuğun zamanlardı kimbilir../.belki de sadece ismimi kaç gece uykusuz kaldı düşlerim yarı uyanık sarıldım bende bıraktığın kelimelerine kimbilir../..bilebilir..? hem de bir çok gece beni anladığını sandığım bir sen vardı oysa beni herkesden çok duyumsadığını sandığım...

-bir solukta okumak istemiyorum seni, sayfalarını çevirme- uyku tutmadı, sen tut beni en son koynunda unuttum günaydın dilimi gözlerinde büyüdüm, yüreğim sende çocuk kaldı hadi kalk gidelim, bizi görüp yazacaklar, az kaldı en keyifli sabah kahvaltım ! Sen, göğsünde yürüdüğüm balıkçı...

gün gelir insan anlayıverir tek başına yaşlanan bir ağaç olduğunu o yüzden kederi yazmak isteyebilir rüzgârın gövdesinde açtığı yaralara sonbaharda şaşarak öğrenirsin yaprakların rengine inanmamayı ve zamanın o müthiş yalanını o müthiş yalanını tutkunun, ihtirasın anların, anıların, çılgın bir...

Bir aşkın bitişi, bir nehrin kuruyuşuna benzermiş. Ben senin, o nehri kuruttuğun satırlarından geldim sevgili... Satırlarından geldim birkaç saat önce... Uzun zamandır okumadığım ve özlediğim satırlarından...Sessizliğin fazlasıyla konuşkandı... Beni bir zamanlar anladığına inandığım...

Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok. Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım...

Sevdim tabi.. Sevmesem gider miydim? Hüzünlü oldu biliyorum. Hem de öldüresiye bir hüzün. Ama hüzün en uzun şiiri değimlidir aşkın? Bizimki de böyle olsun.. Bırak insanlardan farkımız olsun. Bak herkes farklı olduğunu söylüyor. E peki herkes kadar farklı olanın farkı nerede? Ne hissettiğin...