Babaannem derdi ki:

[jeuseit]

"Deliyi de kınama kızım, divaneyi de...
Kimi pösteki sayar, kimi kırar kösteği de...​

Akıllılık ile delilik arası saç teli kadar...
Kimini adı günaha sokar,
kimini avradı...
Kimini efradı zımbalar
kimini koyuveren takatı...Oysa her delilikte bir himmet,
her divanelikte bir zimmet vardır.Kimi akıl kafaya dardır;
sığamadığından tozutur...
kimi gönül bedene hardır;
sönemediğinden toz olur...Soldan yanaş divanenin derdine...
O da bilir kendisinin derdi ne?Deli akıldan, divane gönülden zede olmuştur...
Kim bilir kaç maşrapa kandırmak için dolmuştur...
Orta karar düzende türkü tutturanlar
Allah bilir,
akılla gönlü kundaklayıp
ne aklı, ne gönlü yormuştur...Unutma kızım, kopmuş ipi düğümlersen
en sağlam yeri düğümüdür...
Deli aklını,
divane gönlünü yaşamla düğümlemişse
seyreyle gayrı,
ötesi yok
gerisi onlar için vuslatın düğünüdür...

"MERAL DEMİR​