Aşkin Romansi - Şimdi Gözlerini Kapa Aklından Geçen Bir Sayfa Numarası Söyle

[Hira]

Yazar : "Tülay Bilginer" Kitabın adı : "Aşkın Romansı" ama okuduğumuz kitap sadece bir romans değil...
Ciddi bir roman. Çünkü bildiğimiz 'romans'lar gibi yalnızca aşk hikâyeleri anlatmıyor,
dünya kadar imgeyi, dünya kadar duyguyu, heyecanı, yalnızlığı, çokluğu, hiçliği, varlığı, aşkı,
şuursuzca arzulamayı, sitemi ve daha bir sürü "romans"ı karmakarışık saç örgüleri halinde işleyip okuyucunun önüne bir "Enigma Makinesi" gibi oturtuyor...
Haydi çöz bakalım sıkıysa, aşkın ve "ölümüne seven kadın aşkının" şifresini ey okuyucu,
kim çözebilmiş ki!"

Merhaba arkadaşlar...
03.02.2015 saatler yeni güne başlamıştı, gecenin ilerleyen saatlerinde MayısFM de yayındaydım...
Dostlarımızla güzel bir sohbetin getirdiği anda elimdeki kitaptan bir bölüm okudum, ve Melikem W£L!K£ "Bir rakam söyleyeceğim, o sayfadaki yazılanlar benim için okurmusun... bana gelsin bahtıma ne çikacak" dedi....
Ve böylelikle başlattık arkasıdan geldi MayısFM dostları arasında dinleyen arkadaşlarımızda numaralar söyledi...
Sayfa sayisi :173
.....

W£L!K£....81
Uğur....153
Eylül...40
Hira...55
Guest... 5

Hadi sizde bize katılmak istemezmisiniz...
Biraz hareket renk katmak istemezmisiniz kendinize....
Merak etmezmisiniz... İlgilenmezmisiniz..
Evet evet sana diyorum...!!! Şu an okuyorsun..
Şimdi gözlerini kapa aklından geçen bir sayfa numarası de... Belki de " İşte tamda bu diyemediklerim, Hissettiklerim diyeceksin..."

 

[06Orbey]

Eminim her zamanki gibi size özel ve sizle güzel bir sunum ve paylaşım olmuştur. Orda olsam 90. sayfa derdim. Kendimden bir şeyler bulamasam da önemli değil. Benim için okuyun lütfen.Emeklerinize sağlık.

 

[gatri]

emeğinize,gönlünüze sağlık candostum
bende 170 inci sayfa diyorum

 

[Hira]

Merhaba arkadaşlar konuya gösterdiğiniz ilgiye teşekkür ederek başlıyoruz.)

Welike...sayfa 81.

Gidişinin ardından günlerce sustum ve hiç aramadım seni;
evet ben şaşılacak bir şey, bütün bağışlamalarımı unutup hiç aramadım seni...
Ah ne zordu bir bilsen göğsümdeki sabır dolu yüreğimi zorlamak ve sensizliğe katlanmak,
seni onca özlemişken, durmadan kapının veya telefonun çalmasını beklerken, hiç aramamak...
Ben seninle yaşadığım bütn çılgınlıkları,
hep o kendime ait zaman dilimleri içinde ve asla işine yansıtmayan,
içinin coşkularını ve senin ateşlediğin o aşk kıvılcımlarını, acılarımın yangınlarını,
masamın başında Kraliçe Nefertitinin büstü gibi yüzünde kıpırtısız taşıyan bir kadındım...

 

[" W£L!K£ "]

harikaaa hiram tam benlik misralar payima düşmüş...

 

[Hira]

Uğur... sayfa 153

Ya sen? sen beni özlemiyormusun peki, susuş anıtlarına çizilmiş ve kendine oyulmuş bir mask gibisin, bilirim bu fotoğrafını, hayatımızın albümünde binlercesi var ve bu kareden aldatamazsın beni! O maskın altındaki cehennemi biliyorum ben, için için yanışlarını da... en azından seni bu kadar seven kadını özlersin sen, kolay mı, bir insanın aşkının hayatı ve coşkularının, kişisel egolarını ve sahip olma duygularını besleyişinden vazgeçmek...Hele , benim sunuşlarımı düşün bir de, yaşamın önceliğini, varlığının bir armağanı gibi sana ayırışımı ve içimdeki onca kutsal adanışı...Zor gelecek sana bensizlik, onca uzaklıklarda, ayrılıklarda bile hiç tatmadığın bir şey bu senin, bilmiyorsun hiç!
Ama sen susacaksın, daha çok susacaksın, gittikçe bana susacaksın biliyorum bunu, sessizce katlanacaksın bana kendi uzaklıklarının içinde boy verişine...

 

[Hira]

Eylül... sayfa 40

Ya ben? Ben adının içinde "Gül" olan o bütün diğer kadınlardan biriydim ve telaşla hazırlanmaya koşuşturdum. Oysa ne romanslar düşünmüştüm bu sabah için... Hiç uyumayacaktım İlona gibi.Seni seyredecektim uyurken ve gün doğuşunu kucaklayacaktım, hiç uyumamış kadınların yorgun güzelliği ile tıpkı gee kadar gülümseyebilecektim sana...Ah sevdiceğim yapamadım bunları.
Çatısı, dün gece kadardı gökyüzünün seninleyken...
Ve bu sabah, çatısı sen kadar bir gökyüzüm oldu. Ne bir gündüzün paltosuydu bu, ne de bir gecenin çıplaklığına örtü...
Herşey yarı giyinik. Sözler, davranışlar, bakışlar, hiç bir şey eskisi gibi değildi...Korumaya almıştık kendimizi yeni bir güne...
Hayır düşleyemediğim sabah bu değildi ve artık geceyi oynar gibi dönüşemedik gün ışığına...Senaryomuz bitmişti, kamera stop! Ve günlük hayat...Hiç bir sınırı geçmeden, hiçbir şiirin tek satırını bile yaşayamadan, düşler ülkesinden tornistan sabaha...Düz yazı bile olmadık...Ne yazık!

 

[Hira]

Gatri... sayfa 170

Aynadaki yorgun görüntüm, bir sigara yakışı boyu tokatladı beni...Saçlarım karmakarışık olmuş...Köşedeki lambadan sızan ışık , sanki erguvanlar açtırmış başıma... Bir efsane gibiyim, öyle şarhoş, öyle ağlayık ve komiğim ki görsen...bak yalnızlığı bu yüzden seviyorum, hiç bir düşmanı yok yalnızlığın ve fotoğrafı çekilmiyor...
Sana anlatmıştım bu efsaneyi bildiğin halde gülümseyerek dinlemiştin hani...gene köşedeki lambadan mor bir ışık vurmuştu, bu kez senin başına o gece...elimde makas erguvan renkli saçlarını kesip, sevdiğime götüreceğim diye çığlıklar atmıştım... Sonra sevdiğim sensin deyip, saçlarını sana bağışlamıştım, şarhoştum o gece unutmuş olamassın...Kral nisos'un erguvan renkli bir tutam saçı hiç kesilmeyecekti hayır, kesilmemeliydi...o kesilmedikçe hiç bir kötülük gelmeyecekti ona, böyle yazılmış!..O mor saçlarını hep başının üstünde taşıyacaktı, tanrıların bir uğuru bir armağanıydı bu... tıpkı benim seni başımın üstünde taşıdığım gibi, hiç koparılmamış bir erguvandın sen, durmadan açtın beynimde kaç ilkyaz. Ve son bakışlar olmadın hiç...

 

[başak]

çok güzel emeğinize sağlık eğerki mümkünse bu kitaptan bende bir bölüm rica ediyorum sayfa sayısı 75 olursa sevinirim hira...

 

[gatri]

Gatri... sayfa 170

Aynadaki yorgun görüntüm, bir sigara yakışı boyu tokatladı beni...Saçlarım karmakarışık olmuş...Köşedeki lambadan sızan ışık , sanki erguvanlar açtırmış başıma... Bir efsane gibiyim, öyle şarhoş, öyle ağlayık ve komiğim ki görsen...bak yalnızlığı bu yüzden seviyorum, hiç bir düşmanı yok yalnızlığın ve fotoğrafı çekilmiyor...
Sana anlatmıştım bu efsaneyi bildiğin halde gülümseyerek dinlemiştin hani...gene köşedeki lambadan mor bir ışık vurmuştu, bu kez senin başına o gece...elimde makas erguvan renkli saçlarını kesip, sevdiğime götüreceğim diye çığlıklar atmıştım... Sonra sevdiğim sensin deyip, saçlarını sana bağışlamıştım, şarhoştum o gece unutmuş olamassın...Kral nisos'un erguvan renkli bir tutam saçı hiç kesilmeyecekti hayır, kesilmemeliydi...o kesilmedikçe hiç bir kötülük gelmeyecekti ona, böyle yazılmış!..O mor saçlarını hep başının üstünde taşıyacaktı, tanrıların bir uğuru bir armağanıydı bu... tıpkı benim seni başımın üstünde taşıdığım gibi, hiç koparılmamış bir erguvandın sen, durmadan açtın beynimde kaç ilkyaz. Ve son bakışlar olmadın hiç...

can candostum
öncelikle eline,kalemine,yüreğine,gönlüne sağlık
seçtiğim sayfada biraz kendimi gördüm sanki,biraz sevgi,biraz hüzün,biraz sigara,çokçada yalnızlık

 

[Hira]

Teşekkürler Başak hemen yazıyorum
Başak...sayfa 75

İlerde ol, bütün ayrılışlardan
Hepsi arkanda kalsın
Rainer Maria Rilke


Bak beni mermere dönüştüren senin yokluğun değil, gör onca rengi var ölümün üzerimde...Mezarlıklara hep çiçek ekilir bilmez misin...
Duydukları acıyı bir rüzgara satmış kadınlardan biri olacağım ve o rüzgar esecek sana, dinginliğini bağışladığım sabahlarda...
İçime sınırsız bir özgürlük gibi yerleşmiş sevgim zorluyor bütün çizgileri, etimi zorluyor, öfkemi, acımı ve beynimi zorluyor, deliyor beni akıp gidiyor içimden hayata, çağlıyor bak, yakındır tufan, seni de alacak içine.
Aklım yokluğunda donandı bak, hayatı sana durdurdum, geriliyor içim, kopacak diyorum sana, duy beni...
Ve sen hangi gökyüzüne uyanacaksın, tahminin midir, hiç bir şiirim yazılmamış altına ve hiç bir şarkım yok sana çalınan, yanık duvarlar gibi kara çalınmış bir ufkun olacak bana! Hangi keman çalıyor bunu, bir yeraltı ülkesi inleyişi sanki, yeryüzü duymayacak hiç, bir sensin o uğultuda, sağır bir maestro pişmanlığı susturacak ben.
Bak beni bir çiçeğe dönüştüren, senin varlığın değildi, görmedin onca tohum vardı bende, aşkı bana dölleyen...

 

[Hira]

Orbey 90.sayfa bozuk öylesine bir sayfa açtım size
Sayfa 129

Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun
yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan...

Murathan Mungan


"Bak" diyordu, "herkes sevdiğinin değerini kendi biçer, saın yanlış anlama...ama sendeki "o" ile gerçek "o" çoğu kez birbirini tutmaz. Artık bu gerçeği kabul etmelisin, sen de bu olayı kendince yaşadın, belki hiç gelmeyecek noktalara sen taşıdın onu. "
Ben artık o ben değilim şimdi dedim; doğru ve yanlışın hesabında değilim, ben bundan sonrasını düşünüyorum artık; yorgunum anlıyor musun, tükendim!
"Tabi tükenirsin dedi, iki yüz kilometre hızla gidiyorsun ve hiçbir yere varamıyorsun...çünkü kendinde gittiğini sanıyorsun, oysa onun topraklarındasın hala..."
Doğru mu bu? Keşke senin topraklarında olsam...

 

[Hira]

Bu arada okuyup beğenen arkadaşlara da ilginiz için yorumlar için teşekkür ederim

 

[06Orbey]

Benim için seçtiğiniz sayfa gerçekten cuk oturmuş Hira. Çoğu zaman içimizde yaşatıp şekillendirdiğimiz "O" ile gerçekteki "O" nun alakası olmuyor doğru. Bunun sebebi yoğun duyguların yaşattığı halüsinasyonlar ve aldanışlardan başka bir şey değil elbet. Ama oda yine biz öyle olmasını istediğimiz için öyle oluyor. Varsın aldanalım. Varsın canımız yansın. Ama değer verdiğimiz "o" diye adlandırdıklarımız hayal edip biçimlendirdiğimiz gibi kalsınlar. Emeğinize güzel yüreğinize sağlık. Çok teşekkürler ....